Нахудак сафарашро идома дода, суруди дӯстмедоштааш, «Ман масту ту девона, Моро ки барад хона»-ро зам – зама мекард. Худро маҷбур мекард, ки мисли Парда Қосим хонад. Овозашро мекашид, боло мекарду поин меовард. Худ ба худ механдид, дигар ҳеч чароғакро низ нигоҳ намекард, суръат мисли самалёт буд.
Дар ин ҳангом корманди БДА-е ҷурак дар даст, ҳушт-ҳушт карда давидакунон баромад. Нахудак суръати мошинро нигоҳ дошта натавонисту ба нозири роҳ бархӯрд.
Ду пои нозир дар осемун омад. Нахудак то ана мана карда, рементро аз худ дур кард, ки нозир аз ҷояш баланд шуда, ба назди дари мошин омад. Нахудак намедонист, чӣ кор кунад. Зуд аз ҷояш рост шуда, гап назада, ҳамёнашро кушода, ба киссаи пеши нозир як сад доллари қатнашударо гузошт. Баъд гуфт, ака тинҷиай?
Нозири БДА гӯё ҳеч воқеае рух надода бошад, оҳистакак мегӯяд: брат ҳамааш тупа туғрӣ, буху бга!!!!
НАХУДАК 